De meeste mensen geloven dat er goede en slechte gevoelens en emoties zijn. Goede zijn bijvoorbeeld geluk, vreugde, blijheid en liefde. Slechte emoties zijn bijvoorbeeld boosheid, schaamte en verdriet. Maar ook jaloezie, afgunst, hopeloosheid, eenzaamheid, onrust en spijt. We hebben geleerd om deze negatieve emoties niet te hoeven voelen en ze al helemaal niet te uiten. Focus op het positieve, op de leuke emoties, dat is wat we willen.

Is het je trouwens weleens opgevallen dat we meer ‘negatieve’ gevoelens kennen dan ‘positieve’?

Herken je dit? Als je je verdrietig, eenzaam of bang voelt, dan wil je dat het zo snel mogelijk weer over gaat. Je zoekt troost bij iemand, of in iets, zoals eten of drinken. Wanneer we last hebben van negatieve emoties, dan vragen we ons af wanneer dit weer over gaat. Heb jij je ooit als je uitzinnig was van vreugde weleens de vraag gesteld: “Wanneer gaat dit in hemelsnaam weer over?”

Maar wat nou als ik je vertel, dat er niet zoiets bestaat als een negatieve emotie? Dat alle emoties een doel dienen en onze grootste bondgenoten zijn in ons heel worden en onze gezondheid?

Wat als ik je zeg dat er geen negatieve emoties bestaan, behalve de niet tot uiting gebrachte emoties?

Er wordt tegenwoordig veel gepraat over positief denken en bekrachtigende affirmaties. En hoewel ik zeker geloof dat een positieve kijk op het leven belangrijk is, ben ik er ook van overtuigd dat het essentieel is voor ons welzijn om de emoties die we als negatief of pijnlijk beschouwen, aan te kijken en te omarmen.  

Onze emoties geven ons belangrijke informatie, het zijn boodschappers. En met name de emoties die we niet graag voelen en dus proberen te vermijden, die vertellen ons waar onze verwondingen zitten en lijden ons de weg naar genezing – ze leiden ons de weg, dwars door het lijden heen.

De meeste van ons zoeken liever afleiding in plaats van te zitten met onze pijnlijke gedachten, gevoelend en emoties. We wenden ons tot social media, winkelen, eten, seks, drug, alcohol en/ of gokken. Deze bieden echter geen oplossing, sterker nog – ze maken de pijn vaak nog erger doordat er gevoelens van schuld, schaamte en zelfverwijt bijkomen. De waarheid is: wat we weerstaan, blijft bestaan. De emoties verdwijnen niet zomaar, ze willen ons iets vertellen!

Als ik één ding heb geleerd door mijn eigen genezingsreis, alsmede door getuige te mogen zijn van de reizen van anderen, dan is het de transformatie plaatsvindt in onze pijn. Het gebeurt in het dal, in de vallei. Niet op de bergtop.

Er komt tegenwoordig ook steeds meer onderzoek beschikbaar, dat aantoont dat onverwerkte trauma’s zich vastzetten in ons lijf. Dit kunnen grote trauma’s zijn als misbruik of geweld, maar ook kleine trauma’s zoals het niet gezien worden door je ouders of een operatie op zeer jonge leeftijd. Op het moment dat het trauma plaatsvond, had je geen manier om hiermee om te kunnen gaan. Het was op dat moment te groot, te pijnlijk of levensbedreigend. Deze vastgezette pijnstukken veroorzaken blokkades is het lijf. Het ontladen in een veilige setting zorgt voor heling.

Vaak zijn we bang voor het volle gewicht van onze pijn. We zijn bang om eraan onderdoor te gaan, om het niet te boven te komen. Maar we kunnen  het! Als we onszelf toestaan om bij onze pijn te blijven, om die volledig toe te laten en te voelen, dan gebeurt er iets magisch. De pijn begint langzaam over te gaan. Het laat jou los, de lucht klaart langzaam op en de zon komt tevoorschijn.

Alles wat we nodig hebben is moed. De moed om erin te leunen, te voelen en mee te gaan op de golf van de emotie. Door de pijn heen vinden we onze heelheid, daar wordt onze wijsheid en kracht geboren. Als we in de pijn kunnen zijn en de geschenken erin kunnen vinden, dan ontdekken we de helende kracht ervan.

Wees nieuwsgierig naar je pijn, kijk het in de ogen en ga er helemaal in op. We genezen door alles te voelen en dan van onszelf te houden. Dat is de weg terug naar heelheid.